چای نام یک نوشیدنی معطر است
که معمولاً با ریختن آب داغ یا در حال جوش بر روی برگ‌های عمل آورده شده گیاه کاملیا ،
که گیاهی همیشه سبز و بومی آسیای شرقی است به دست می‌آید.
چای واژه‌ای است چینی که در چین و شمال هندوستان به کار می‌رود
و تقریباً با همان تلفظ وارد زبان فارسی شده‌است.
نام این گیاه در گویش چینی جنوبی چای و در گویش
چینی شمالی به صورت تِی تلفظ می‌شد و هردو تلفظی
از یک حرف چینی یگانه در چین قدیم هستند. مردم اروپای غربی
نام این گیاه را از چینیان شمالی و مردم خاورمیانه و شمال آفریقا نام آن را از چینیان جنوبی آموختند.
نوشیدنی چای با دم کردن برگها،
جوانه‌ها یا شاخه‌های فرآوری شده بوته چای گونه Camellia sinensis
به مدت چند دقیقه درآب داغ درست می‌شود.
فرآوری آن می‌تواند شامل اکسید اسیون ، حرارت دهی، خشکسازی
و افزودن گیاهان، گلها، چاشنی‌ها و میوه‌های دیگر به آن باشد.
چای یک منبع طبیعی از کافیین و انتی اکسید ها است،
اما تقریباً بدون چربی، کربوهیدرات ها، یا پروتیین آن،
دارای طعمی مطلوب است که کمی تلخ و گس می‌باشد.
چای نوشیدنی محبوب در ایران است؛
و بیشتر مردم همه روزه آنرا مصرف می‌کنند.
هلندی ها در سده هفدهم چای را از چین به اروپا بردند.
در اروپا چای در مغازه‌های عطاری عرضه می‌شد.
نیکولاس تولپ پزشک هلندی در کتاب خود تحت عنوان مشاهدات پزشکی
در سال ۱۶۴۱ اعلام کرد: با نوشیدن چای از همه بیماری‌ها در امان هستید
و عمرتان طولانی می‌شود. در قرن ۱۸ زمانی که «آن» ملکه انگلیسی چای
را به جای آبجو انگلیسی به عنوان نوشیدنی صبحانه خود انتخاب کرد، مُد بر مباحث پزشکی غلبه کرد.
چای نقش مهمی را در فرهنگ آسیا دارد
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.